La presente entrada
está basada en una postal enviada por triple A -612.
Escrito por: Mademoiselle Parapluie.
Os iusti meditabitur sapientiam et lingua eius loquetur iudicium. Beatus vir qui suffert temptationem, quoniam cum probatus fuerit accipiet coronam vitae. Kyrie, ignis divine, eleison. Oh quam sancta, quam serena, quam benigna, quam amoena, oh castitatis lilium
Escrito por: Mademoiselle Parapluie.
Escrito por: Mademoiselle Parapluie.
"Porque aun habiéndonos dicho/escuchado la verdad, no queremos verla".
¿Por qué?
Porque aceptamos pequeñas mentiras que nos creamos nosotros mismos con la esperanza de que esta se haga realidad.
Que nos dé un saludo de bienvenida, pero la realidad es abismal cuando los actos son los que nos hieren y nos hacen sentir la fantasía en la que vivimos
Y cuando queremos afrontarla no hay nada más que castillos de cristales esperando ser rotos poco a poco... pero, delicadamente porque el centro es suave.
¿Alguien lo nota?
Nadie
Mas que el propio cristal que te tira golpes al cruzarse con la verdad dicha con ganas de destruir y herir "te dije" como si eso bastara para decirle a un crédulo que cree más en su mismo o una fuerza extraña.
Escrito por: Mademoiselle Parapluie.